26.8.18/Bursa
Sevdiğim dizelerin ardına
Yusufçuklar konduruyorum, bu
Zamanın alıp götürdüğü
Yetmedi mi? adında
İsyanları dindirmek oluyor
Soğukları çividen yaparak
Sıcakları bükülmeye hazır demirden
*hissetmek oluyor bu*
Böyle ölürsem? diyorum
Fakat
Latife ağır kaçıyor gülünmemiş yıllara
Hala ayazın çivisi
Erimeye amade demiri zamanın
İnsana sunuyor kendini
Binbir yokluğa sürerken ellerini
Anne babalar
Sinmesin diye kelimeleri
Büyümeye doğmuş da
Çokluğa doymuş nesillerin
Alışkanlıklarında sırıtan, devinmiş
Sabırsızlığı onların
Ve huzursuzlukları
Belki zamanın eski
Naifliğini andırır
Diye
Diye
Ne olacakmış küllü bir rüyaysa
Yaşamak zaten
Köşeli çemberi sesimizin
Adımızın açtığı yol
Nefesin yetmediği
Usul rekabetiyiz günlerin.
Bir yanıt bırakın